Kampania „Space Sadness” przywołuje wizerunek postaci będącej echem futurologicznych bohaterek – replikantek obdarzonych łudząco ludzką powierzchownością, ale też skrywaną wrażliwością, marzeniami i empatią. Portretowa, analogowa fotografia Krystiana Lipca, operująca srebrzystym, odrealnionym światłem, przywołuje budowaną ostrym światłocieniem atmosferę filmów noir. To subtelne nawiązanie do tajemniczych, kinowych historii o płynnych granicach. Domeną biżuterii – osobliwych przedmiotów o nieoczywistej funkcji – także jest odmienna realność, w której ludzie i rzeczy, pierwiastki męskie i żeńskie, to, co naturalne i wykreowane, tworzą zupełnie nowe, ambiwalentne konfiguracje.